Είναι βράδυ, γυρνάς από τη δουλειά σου και ξάφνου βλέπεις τα πρώτα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια να δεσπόζουν στα κάγκελα των πολυκατοικιών. Πιο κάτω θα δεις και κάτι θεόρατα χριστουγεννιάτικα δέντρα να πιάνουν όλο το χώρο πίσω από την μπαλκονόπορτα και να στέκουν εκεί λες και απλά ήταν εκεί και δεν είχαν φύγει ποτέ από τη θέση τους, απλά δε τα είχες προσέξει. Το βράδυ γίνεται μέρα. Παντού γιορτινά φωτάκια, ζεστά φωτάκια που σηματοδοτούν την έναρξη των εορτών και μαζί με αυτές την έναρξη και επισήμως του χειμώνα. Τα σπίτια αποκτούν μικρές πιτσιλιές διαφορετικότητας και μαγείας. Πριν ήταν βαρετά και γκρίζα. Τώρα νιώθεις ότι οι άνθρωποι σε προσκαλούν να γιορτάσεις μαζί τους.
Επικρατεί ηρεμία. Είναι σαν όλα να σταμάτησαν για λίγο και απλά όλοι να απολαμβάνουν το τώρα και να είναι απαλλαγμένοι από κάθε ίχνος στενοχώριας, άγχους και στρες. Αν είσαι τυχερός τότε μπορεί και να χιονίσει εκεί που βρίσκεσαι. Να το εκμεταλλευτείς και να δημιουργήσεις τα δικά σου μονοπάτια στο χιόνι. Αυτά τα μονοπάτια δε σβήνονται τόσο εύκολα. Το λευκό απομνημονεύει, για αυτό φέτος να φροντίσεις να αφήσεις πάνω του λίγη από την περίσσεια αγάπη που έχεις.
Η περίοδος των εορτών σημαίνει την έναρξη και μιας έντονα καταναλωτικής περιόδου. Πολλοί είναι αυτοί που κάνουν τις αγορές τους και παίρνουν δώρα για τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Αυξάνονται τα κέρδη για τις επιχειρήσεις, οι οποίες περιμένουν πως και πως να έρθει αυτή η περίοδος κάθε χρόνο. Τα σπίτια καταλήγουν να γεμίζουν με αντικείμενα και πράγματα που δεν είναι απαραίτητα και το δέντρο ασφυκτιά.
Το νόημα των Χριστουγέννων δε βρίσκεται στα υλικά αγαθά. Τα Χριστούγεννα χρειάζεται να ξεκλειδώσουμε τις ψυχές μας και να αφεθούμε στα συναισθήματά μας. Χρειάζεται να κάνουμε την υπέρβαση, και φέτος να κάνουμε πέρα τον εαυτό μας και να δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον λιγότερο τυχερό από εμάς.
Πολλές φορές νιώθουμε ότι με το κρύο παγώνει ο χρόνος. Νιώθουμε ότι όλα σταματάνε να τρέχουν, ότι όλα είναι ειρηνικά. Ότι όλα είναι καλά. Ότι τίποτα δε θα μπορέσει να χαλάσει αυτό το κλίμα των εορτών. Ότι δεν υπάρχει τόση θλίψη πια και ο πόνος έχει σταματήσει να υφίσταται. Ότι όλες οι πληγές των πονεμένων έχουν μαγικά γιατρευτεί. Ότι οι βομβαρδισμοί σταματάνε, οι πόλεμοι τελειώνουν και τα παιδιά παίζουν επιτέλους ξέγνοιαστα.
Δυστυχώς όμως αυτά συμβαίνουν ακόμα και τώρα. Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που να αναγκάζει τους ανθρώπους να κάνουν ένα διάλειμμα, να αγκαλιαστούν, να αφήσουν κάθε έχθρα πίσω τους και να υπερνικήσει επιτέλους η αγάπη. Θα έπρεπε. Ειδικά τις περιόδους των εορτών. Ειδικά τώρα που το χρειαζόμαστε περισσότερο. Είμαστε αστείρευτες πηγές αγάπης και ενώ το κρύο τρυπάει το σώμα μας δε φτάνει ποτέ στην καρδιά μας. Το κρύο μας ζεσταίνει. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου που κάνει τις περισσότερες φιλανθρωπίες τα Χριστούγεννα. Καμία επιστήμη δεν μπορεί να το εξηγήσει αυτό. Τα Χριστούγεννα μαλακώνουμε, γινόμαστε πιο ευάλωτοι, πιο ανθρώπινοι.
Γιατί όμως να μην είμαστε έτσι και κατά την διάρκεια όλου του χρόνου; Γιατί να περιμένουμε μια συγκεκριμένη περίοδο για να τα κάνουμε όλα αυτά; Έπρεπε να είχαμε κάθε μέρα Χριστούγεννα, τότε η συμβίωση μεταξύ μας θα ήταν ειρηνική. Θα ήταν μονόδρομος.
Να πάρεις αγκαλιά τους δικούς σου, να νιώθεις ευγνώμων για όλα αυτά που σου πρσφέρονται απλόχερα και αν βρεις την ευκαιρία βοήθησε και τον λιγότερο δυνατό από εσένα. Θα δεις ότι αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες να κάνεις για εσένα φέτος.
Το χιόνι σκέπασε τον πόνο. Όλα είναι ήρεμα. Όλα είναι ειρηνικά.
Leave A Comment?